تو گل ِ باغ ِ بهشتی و پر از زیبایی،
مثل موسیقی بارانی و خوش آوایی.
دل ِ تو مرکز مهر است ، و امواج ِ آن،
می کند قلب مرا غرق ِ تب و شیدایی.
تازه ای ؛ چون نفس ِ صبح دمان سرزنده،
بیکرانی و پر از شور ، خود ِ دریایی.
روی ِ تو از مه و خورشید گرفته الهام،
که شده چون پری ِ قصه، رُخَت رویایی.
پُر مهری و پُر از نغمه ی عشق و شادی،
نَبُوَد غیر از این ها به لبت نجوایی.
می زنی مثل نسیم ، سر به تمام دلها،
هر کجا عشق نیاز است، تو هم آنجایی.
مثل آیینه ی عشقی ، که خدا داده به من،
مثل آن معجزه ای که ، به زمین پیدایی.
پاک و آرام و سپیدی و پر از یکرنگی،
تو شبیه شب برفی ، پر از معنایی.
با تو سرما به زمستان ِ دلم لانه نکرد،
که چو خورشید ِ فروزان ، پر از گرمایی.
مثل نرگس ، که در این فصل پر از لبخند است،
به گل ِ خنده ی تو ، ساده دهم دنیایی.