وبلاگ عاشقانه ها
» شعر چشمه خورشید
به نام خدا
شعر چشمه ی خورشید
آنکس که ستایشت نکرده او کیست؟
محبوب تر از تو در همه عالم نیست
تو دُرّ ِ یگانه ای به دریای جهان
کس نیست بگوید که مقام ِ تو چیست
گفتند همه ، به حق ! که تو خورشیدی؛
آن روز که بی پرده به ما تابیدی
عالم ز ِ تلالوئت فرو خُفت به خاک
آن لحظه تو عشق ِ حق ، به خود، را دیدی
خودْ، ربّ ِ کریم، تو را نشانت کرده
از قبل ِ وجودت امتحانت کرده
چون دیده صبوری تو را در راهش
خاتم و علی (علیهما سلام) را ارمغانت کرده
تو محو خدای ِ حیّ ِ والا شدی
در سیر و سلوک ، دُخت ِ اعلی شدی
برتر ز ِ همه زنان عالم گشتی
در حق، فنا شدی ، که زهرا( سلام الله علیها) شدی.
عالم شده تابنده ز نورت مادر
افلاک شده محو ظهورت مادر
بااینکه بهار عمر تو کوتاه است
دنیا شده حیران عبورت مادر
هر دل که چشید مِهر تو تابان است
از تابش نور تو که آن ایمان است
آنقدر رئوف و مهربانی مادر
نام تو بهار است و یا باران است
پرهای ملائک شده فرش راهت
هم عرش ِ بَرین غبطه خورد بر جاهت
کس را تصور ز ِ مقام تو نبود
در سایه ی حق پناه و تکیه گاهت
نوری ، که نور تو نیابد پایان
همتای کلام حق، شبیه قرآن
چون چشمه ی جوشنده ی حکمت بودی
در باغ رسول ِ (صلی الله علیه وآله وسلم)حق ، تو روح و ریحان.
انگشتر حق را تو شدی دُرّ و نگین
ای کل وجود تو به حق گشته عجین
از کودکیت رسالتی داشته ای
تو ام ابیهای ِ محمد ِ امین (صلی الله علیه وآله وسلم)
در پیش مقام ِ تو بُتان پست شدند
از عطر تو گلهای جهان مست شدند
از وحدت تو تمام ادیان جهان
بر باور ِ مهدی ِ(علیه السلام) تو یکدست شدند
الگوی تمام یازده نور و امام
هر روز دهند عالمیان بر تو سلام
ما گمشده گان بر تو توسل داریم
تا که بِرهانی ز ِ هر فتنه و دام
محبوبه ی حق ، آن مه دلدار تویی
سُکّان ِ امامت و سپهدار تویی
غمهای تمام شیعیان را کس که
در راه خدا گشته خریدار تویی
چون شمع ، به عالمی فروزانی تو
چون لطف ِ دل انگیز بهارانی تو
تا مادر ما تویی ، غمی بر دل نیست
در خانه ی قلب ما ، سلیمانی تو
در هر گره ای گره گشایی مادر
بر گمشدگان تو رهنمایی مادر
از زیور و تا لباس ، در راه خدا
بر سائل خود عطا نمایی مادر
عمریست که در پی تو و کوی ِ توییم
گمگشته، ولی باز به دل، سوی توییم
در پیچ و خم کوچه به دنبال تو
چون باد ، پریشان ِ تو و بوی توییم
برخواسته از مزار تو عطر عظیم
آورده ز ِ عطر کوی تو باد، شمیم
دلها شده سرگشته ، پریشان ، ویران
آرامگهت کجاست ، ای ماه ِ نعیم؟!
پیچیده میان حشر یک همهمه ای
در کُلّ ِ قلوب پُر شده واهمه ای
هر کس که به تو زده گره قلبش را
ایمن بود از هراس، چون فاطمه ای(سلام الله علیها)
آن تاج ِ شفاعتت برازنده ی تو
از لطف تو شیعه هست شرمنده ی تو
گر شافع کل اهل محشر باشی
بخشد همه را خدا به یک خنده ی تو
* تقدیم به سرور زنان عالم حضرت زهرا سلام الله علیها *
