طلوع کن ؛ عشق،
بتابد،
به قلب تاریکم.
بخند ؛
زنده شوم،
که به مرگ نزدیکم.
ترانه بخوان،
نغمه ی خوش بهارم باش.
بیا و دمی،
همدم و قرارم باش.
تو آینه ای،
مثل چشمه پاک و زلال.
کنار تو ،
نشود دل،
اسیر ِ غصه ، ملال.
دلم شده دلتنگ،
مثل برگ پاییزی.
بگو به دلم کی،
نهال عشق می ریزی؟