تولد، هدیه ای است از جانب خداوند بزرگ، هدیه ای بسیار بزرگ و ارزشمند. ما انسانها بعد از تولد ، همچون یک نهال کوچک، سر برآورده و به سوی رشد و تعالی در حرکتیم.
همچون یک گیاه به گرما نیازمندیم ؛ گرمای محبت.
به خاک ؛ آغوش پر مهر خانواده.
به آب ؛ تغذیه ی روحی.
به املاح ؛ تغذیه ی جسمی.
و از همه مهمتر به انگیزه و هدف ؛ که آن رشد و تعالی و رسیدن به کمال است.
آری، ما همچون یک گیاه می روییم و جوانه می زنیم و پیش می رویم. ما در تمام مسائل زندگی شبیه یک گیاه هستیم و اهداف ما نیز مثل یک گیاه رشد و پرورش است. اما یک چیز ما را متمایز می کند و آن تغییر و انتخاب است. ما می توانیم انتخاب نموده و تصمیم بگیریم و یا از راه رفته پشیمان شده و به راهی دیگر برویم.
ما می توانیم هر روز، هر ساعت و ثانیه ، تغییر کنیم و نمونه ی بهتر و یا بدتری از خودمان شویم، اما یک گیاه بر اساس غریزه عمل نموده و طبق برنامه ای که خداوند حکیم برای او تدبیر نموده عمل می نماید و پیش می رود. یک گیاه اشتباه نمی کند، نیازی به تغییر مسیر ندارد. او در آینده همان چیزی می شود که از ابتدا بوده و باید به آن می رسیده.
یکی از عادات زیبای انسانها ،برگزاری جشن تولد و یادآوری این نعمت بزرگ خداوندی است. نعمت با ارزش بودن و فرصت زندگی کردن. فرصت یادگیری و محبت. اگر هر سال به هر جشن تولد، همچون یک رویشی دوباره نگاه کنیم، به گذشته بنگریم و آن را خوب بازنگری کنیم. مسائل و اتفاق های آن را بررسی نماییم. پیروزی هایمان را ببینیم و دلایل موفقیت مان را در آن مراحل. و همچنین به شکستها نگاه کرده و دلایل آن شکست را پیدا نماییم. به رفتارمان با خود ، خانواده و جهان اطرافمان بیاندیشیم ، به اینکه چقدر خوب بوده ایم و درست عمل نموده ایم و یا چه اندازه بد بوده و غلط پیشرفته ایم.آنگاه می توانیم هم چون یک نوزاد، دوباره متولد شویم. از نو شروع کنیم. جهان را با فصلی تازه آغاز کنیم. هر سال و هر تولد، فصلی نو از دفتر زندگی ماست. هیچوقت برای تغییر و بهتر شدن دیر نیست،( ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است).
آری ، اگرچه زمان درگذر است و عمر با شتاب می گذرد اما برای نو شدن و پوست انداختن دیر نیست. چه خوب است اگر با خودمان آشتی کرده و دوست باشیم.
با اطرافیان مان، با دنیا، آدمها و طبیعت پیرامون خود مهربان باشیم. لبخند بزنیم و تغییر به سمت کمال را بپذیریم.
این از توصیه خداوند مهربان به بندگانش است که ؛ تا زمانیکه تغییر نکنند و به سوی وضعیت بهتر گام برندارند، خداوند نیز در سرنوشت آنها تغییری ایجاد نمی کند.
بنابراین اگر از زندگی ، روابط با دیگران و حس درونی خود ناراضی هستیم و می خواهیم همه چیز تغییر کند باید دست به کار شده و برای یک زندگی درست و جدید برنامه ریزی نماییم.باید از اشتباهاتمان درس بگیریم و راه درست را انتخاب نماییم؛ مسیری که ما را به هدف نهایی مان، یعنی کمال، می رساند.
و برای این تغییر، چه روزی بهتر از روز تولد؟!
بیایید باز هم جوانه بزنیم.
نویسنده :
نسترن صمدپور
مجله ارم بلاگ